§ 1
Quam varia, eaque admiranda corpora
in
penetralibus terrae natura progenerat, iis abunde constat, quibus
splendidiora Mine-rophylacia aliquartdo perlustrare fuit volupe, vel quos
tenebrosas et squallidas fodinas perreptare non distaeduit. Quaedam enim
diversis iisque elegantibus coloribus ludunt atque superbiunt; nec raro
preciosius aliquid mentiendo mineralogiae ignaris imponunt. Nonnulla autem
sordido velamine adoperta sunt et vilius quicquam repraesentando imperitorum
oculos eludunt. Ita nobilium metallorum facies plerumque obfuscatur, fucatur
saepe ignobilium. De-nique plurima eorum figuras prae se ferunt, quae alias
telluris superficiem vel aera aut aquas incolunt; eaque tum vera animalia aut
vegetabilia sunt, et longissimo aevo petream duritiem induere; tum mera
mineralia sunt, et Iüdentis naturae industria eorum figuram sibi adsciverunt.
§ 2
Nec metallorum, quae iam defaecata
in usum
adhibemus, sine pari admiratione possumus indolem contemplari, quod tarn duro
corpori tenax hactabilisque insit ductilitas, quodque caecos mon-tium recessus
tarn fülgida et luce dieque dignissima corpora occu-pent. Atque istae quidem
sunt qualitates, quae metalla a reliquis corporibus optime distinguunt, ut ea
per corpora fulgida et ductilia congrue definiri possint.
