М.В.ЛОМОНОСОВ ТОМ 2 ТРУДЫ ПО ФИЗИКЕ И ХИМИИ

obducunt et lucis meridianae usum fere omnem aliquando pro-hibere solent.

§ 7

Denique ubi tantas aeris vicissitudines, rapidissimos motus, pernicissimas collisiones et fortissimas frictiones cum corporibus durissimis, premente integra atmosphaera, consideramus et Ro-bervalii experimentum, qui per 15 annos aerem valide com-pressum detinuit et tandem elaterem ejus illibatum invenit, in mentem revocamus; tum singulas particulas aeris, tarn subtiles, organicas aut compositas esse et multis partibus stupendae exilitatis, summe mobilibus indeque levissime inter se connexis constare, ne concipere quidem possumus. Idcirco quod § 5 posterius est, amplectimur nullique dubitamus particulas aeris, nempe eas, quae in exercendo elatere a se invicem recedere nituntur, ab omni compositione physica atque organica struc-tura liberas et, ut tantis vicissitudinibus ferendis stupendisque effectibus producendis pares sint, solidissimas atque nulli in-flexioni obnoxias esse; adeoque jure atomos vocari debere. Quae quoniam in res corporeas naturaliter agunt, ipsae etiam sint corporeae atque extensae, necesse est.

§ 8

Quod ad figuram atomorum aeris spectat, nullam equidem aliam agilitati, firmitati, simplicitati atque mollissimae aeris na-turae magis convenire posse censemus, quam quae ad sphae­