а
Quod olim apud
Poetas
usu receptum erat, Auditores, ut carmina sua, quo Ulis major vis atque honos
accederet, a Deo-rum precationibus, sive a laudibus Heroum, qui divinis
cole-bantur honoribus, auspicarentur; id mihi etiam hodierno die dicere
incipienti usurpandum esse existimavi. Enim vero ea de re verba facturo, quae
cum per se ardua et infinitis difficulta-tibus perplexa est, tum insuper post
exstinctum crudeli funere solertissimum Collegam nostrum solito formidolosior
potest videri; ad serenanda ea nubila, quae teterrimum hoc fatum animis
vestris forte induxerit, majore fertilitate ingenii, subti-liore acumine
judicii, uberiore copia verborum opus est, quam quae а me exspectare potestis.
Quam ob rem, ut orationi meae vis et gravitas concilietur, et placidum
oboriatur lumen, ad pristinam ipsius rei dignitatem ex tenebris
revocandum, utar
Herois nomine cujus sola commemoratio gentium et populorum attentionem atque
reverentiam excitat. Magni enim Petri res gestae cum per orbem terrarum
generis humani ore celebrantur, tum etiam in toto Rossiaci Imperii ambitu
publicis deliberatio-nibus auctoritas et privatis colloquiis sanctimonia
narratione illarum comparatur. Eone igitur loco tanti Nominis Majestatem non
appellabimus venerabundi, ubi non solum oratio mea vi et
