non id imaginari quidem
permittit; verum ad generalem
quan-dam legem perveniendi, quam in diversis terrellis directio acus
declinatoriae
atque inclinatoriae pro varietafe meridianorum et distantiarum ab aequatore
servat: ut inde clarior idea de tellu-ris magnetismo oboriatur.
Caput
III
DE CONDENDA THEORIA
CURSUUM MARIS
§ 71
Quantum motus
marium
cum motu Solis et Lunae concor-dent, in confesso est apud omnes. Atque adeo
hinc veram theo-riam cursuum maris petendam esse, littorum et profunditatum
habita ratione, nemo ibit inficias. Dicant alii haec phaenomena ab
attractione vel pressione proficisci; at mihi turbationis in gravi täte nomen
convenientissimum esse videtur
ex mea sequenti theoria.
§ 72
Corpora mundi
totalia
materiam gravificam, cum pernicissimo cursu ferantur, non secum trahere
censeo, sed vorticem gravi-Hcum quolibet in loco novum circa ipsa
formari, exemplo
sphae-rae phonicae, quae corpore sonoro celerrime moto, in aere quieto
excitatur, ita ut quoscunque velis sonos ocyssime in se recipiat. Nec enim
fit, nec fieri necesse est, ut aer cum sagitta canora, tantus,
quantus sibilum illius propagat, simul cum ipsa pari celeritate volet. Habet
enim proprietatem tremu-lationibus id efliciendi. Qui igitur concipi
potest, ut
sphaera gravificae materiae immani pernicitate motum planetam comi-
tetur, constans
ex materia summe fluida? Ut magnes multis ferramentis vi sua
communicata, nulluni
illius sentit detrimen
