sime ostendatur. Exstant quidem
dignorum fide
virorum testi-monia, quibus affirmant argentum per repetitam multities
fusionem totum in aurum converti posse, nec non alia hujusmodi, quae assensum
priori opinioni extorquerent; si facili enchiresi pro lubitu ostendi
possent. Artificialis
enim metallorum transmutatio argueret etiam naturalem, quae per prolixam et
interruptam in visceribus terrae fusionem effici posset. Quam ob rem missis
his disputa-tionibus, quae in abditos alchimistarum anfractus abducere solent,
unius analogiae valido argumento contentus me illa a parte stare fateor, quae
etiamnum metalla gigni affirmat. Quippe ex plurimis experimentis metalla
corpora mixta esse ostenditur; miscibilia vero eorum prius separatim extitisse,
quam mixtio fieret, dubium non est. Ea vero omnia in metallorum productionem
ipsa creatione factam consumpta fuisse, ut etiam seriori tempori ad eadem
opera producenda nihil restitisset, quis credat? Idcirco metalla ab aliis
mixtis eo solum differre, quod non tarn facile in mijcibilia resolvi
possint, ex
quibus ante composita sunt, perspicimus. At videamus ipsam genesin metallorum
in venis et fodinis; ipsa signis forte ali-quibus nobis innuet, cui
sententiae magis adhaerere debe amus.
In primis autem ex
communi fossorum consensu et fide acce-pimus apparere saepius in puteis et
cuniculis halitus quosdam, sulphureo et arsenicali odore graves, iisque
exsudatam e monte lapideam substantiam, Sinter et Gur
dictam, impraegnari, ita
ut splendidam metallicam formam nacta minerae nomine salutetur. Haec denique e
fodina delata in ustrinam igneque excocta vapores emittit, qui caminis vel
vasis capti in sulphur aut arsenicum coalescunt. Pars fixa igne fortissin. o
urgente metalla edit varia. Non raro vero contingit, ut minerae emisso vapore
imo et flamma fulminis instar exiliente in pulverem collabantur; qui tandem
igne tostus nil metalli exhibet. Haec loca postquam industria sua fossores
recluserint, mortuo, ut vocant, metallo conspecto, se tarde venisse
quaeruntur.
