Hujusmodi phaenomena
considerando, duas inter opiniones dubius haeret animus, nescius, utrum
metalla jam in statu suae mixtionis, an disjunctis adhuc miscibilibus, per
cavos terrae recessus peregrinentur. Prius equidem asserere non esset absonum,
si hae mutationes fierent in ea profunditate, ubi aer pressione superioris in
spatium duplo aut multiplo minus coerceretur, quo fixa corpora volatilia forte
redderet; atque simul caloris aut ignis potius gradus daretur, quo metalla
sulphuri et arsenico juncta per densum aera evehi possent. Quoniam autem haec
non tarn
alte depressis contingunt in locis, nec etiam ignis gradus sufficiens tali
effectui praesens observatur; ad soluta miscibilia animi con-sensuns trahitur.
Notum enim est, quam tarde sulphur, ut et arsenicum igne urgente
eleventur; quid,
si metalli pondus secum evehere deberent? Subtiliores ergo multo vapores sint
necesse est, qui per montium cava migrant, quam sulphur et arsenicum. Ipsorum
potius miscibilia sunt, quae communia cum metallicis ex facili per fusionem
unione et plerisque aliis chymicis experimentis agnoscuntur. Quam volatilis
sit acidus sulphuris spiritus et phlogi-ston, ex vaporibus incensi sulphuris
judicare licet. Arsenicum ex acido salis et terra per id volatili reddita
constare analogia cum mercurio sublimato nos docet. Dictum autem
acidum phlogisto unitum quam volatile et ad flammam in libero aere concipiendam
idoneum sit, ex phosphori natura colligere licet.
Sed haec jam fusius
olim dedimus explicata in dissertatione de tincturis metallorum; * accedamus ad
genericas minerarum formas, quibus ex fodinis depromuntur. Inprimis autem
prodeunt metalla cum aliis mineralibus juncta in minerarum forma; vel prorsus
ab omni alienae materiae admixtione libera: adeoque
Nov. Comm.
, Tom. II.
22*
