magnae Elisabetae! Etenim
auspicatissimo illius imperio
non solum inclyta in re militari ac civili facta novaque inventa divino favente
Numine optimis successibus patriae felicitatem augent, et orbem terrarum
rapiunt in admirationem; verum etiam natura ipsa optimis illius animi dotibus
respondere videtur cumulando nos suis muneribus. Nam praeter reclusos in sinu
terrae illius thesauros jactat Rossia frugum exuberantiam, et post redditas
summo Opifici gratias felicitati autocratoris suae totum hoc
tribuit. Praesertim
vero hac solemnitate celebrat consonum nomini illius suum statum; et
respiciens per Europam belli flammas, communi subditorum voce profatur: ultra
mea vota sollicita es de secundis rebus meis, maxima
imperatrix. Locuples, ornata,
praeclara, undique tuta oblector. Ego securitatis plena audio fragorem
victricium armorum tuorum. Jam ille arrogantiae plenus hostis, foederatos
tuos ex improviso adortus, retrocedere cogitur, invictas vires tuas expertus.
Coeli favore, tua auctoritate, potentia, legitimo consilio et ancillante
tibi fortuna eris voti compos. Ac post inclytas super inimicos victorias tuas
is, qui terrarum orbem aquis muniit, horribilemque aestum in eo coer-
cuit, mundi Conditor, domabit
belli incendia pluvia coelestis gratiae et Universum suum pacabit tuo armato ad
pacem restituendam exercitu.
