verterem, aequalem
arcum in opposita septentrionibus regione conspexi; hoc discrimine, ut supra
roseum arcum etiam roseae columnae surgerent, quae primo ortum, postea
occasum versus copiosiores erant. Interea temporis inter album et roseum arcum
australis luminis coelum gramineo virore obductum, iridis instar iucundissimum
praebebat spectaculum; quo facto columnae roseae sensim disparuerunt, arcubus
adhuc lucentibus; et circa verticale punctum lumine albo, solis circiter
magnitudine, divergentes radios emittente. Ad quod ab occasu aestivo
surgebant columnae, et illud fere attingebant; ex eo tempore inter radios
criniti luminis occidentem versus rosea apparuit macula. Dum haec
aguntur, auditur
hora octava et coelum integrum roseis et gramineis flammulis, figurae nullis
regulis circumscribendae, aestuabat; viridis color majore copia praeeminebat.
Ad punctum verticale, loco radiati luminis apparebant duo arcus se mutuo
intersecantes. Qui concavitate septentriones spectabat, erat striis ad
centrum tendentibus, et tegebat partem ejus, qui con-cava parte ad austrum
tendebat, striasque peripheriae concen-tricas spectandas praebebat. Omnibus
denique post horam nonam dissipatis, solum superfuit lumen boreale
reguläre, sine
columnis, sine cöloribus, cujusmodi hic loci saepissime obser-vantur.
Praetereundam hic
censeo explicationem figurarum, alio loco proponendam ex nostra
theoria; ideoque
de cöloribus tantum mentionem faciam. Consideratis arcubus, iridi non
absi-milibus, facile crediderim colores nocturni luminis ex refractione ortum
suum trahere; nisi tria omnem fere probabilitatem remo-verent. Primo abfuit
ejusmodi luminare, cujus refracti radii in colores dividi possent; confusum
vero columnarum et radiorum Jübar tarn regularis phaenomeni origo fieri nequit.
Porro roseae columnae eadem figura, eodem motu, quo candidae, apparent;