motum in corporibus
produci, nemo est, qui ibit inficias. Erunt ergo'ad eundem effectum
exerendum duae causae proximae constitutae, et quidem secum pugnantes. Quid
enim magis con-trarium esse potest merae attractioni, quam pura impulsio?
Caeterum a contrariis causis contrarios quoque effectus produci necesse
est. (Ne
quis tarnen exempla apparenter urgentia contra haec ponat; exempli
gratia, animalia
aestu pariter ac fri-gore nimio interfici: causas enim hic non intelligo
remotas, quae dari possunt plurimae et secum nonnunquam pugnantes; sed
proximam, quae cujuslibet effectus debet esse unica, quamque Newtonus, *
invitus post fata attractionis patronus, in ipso ini-tio Philosophiae
naturalis Mathematicae inculcat). Quam ob rem si mera attractio motum in
corporibus excitat; quietis ergo causa'erit impulsio. Quod autem falsum
est; quia
impulsio motum in corporibus revera producit: ideoque attractio nullum: id est
nulla datur mera et vera, sed solum apparens.
§ 4
Denique ponamus vim
attractricem meram in corporibus dari; tum corpus A attrahit corpus aliud B:
hoc est movet illud
sine ulla impulsione. Unde opus non est, ut corpus А impingat in corpus B;
adeoque nec ut idem
versus moveatur necesse est. Et cum reliqui motus illius secundum directionem
quamcunque aliam ad movendum corpus В nil conferre possint; sequitur
ergo corpus A in absoluta quiete
positum movere posse corpus B. Hoc autem movebitur ad
corpus A; accedet
* Nam illam prorsus diffitetur Princ.
Ph.
Nat.
Math.
XI Sect.
initio.
et fine.
