pusculorum
minorum; ipsum
autem planum cohaesionis = = p[(a — e + r)!-(a — ef\ Erit itaque
planum
cohaesionis corpusculorum majorum ad planum cohaesionis corpusculorum minorum =
p[(a-h-rf — a2] ad p [(а — e +- rf — (a — e)2] = (a +
r)8-o2=
ad (а — e ■+■ rf — (a — ef = r +-2a ad г-н2(а — e).
Scilicet planum
cohaesionis corpusculorum majorum est majus piano cohaesionis [corpusculorum
minorum. Atque adeo corpuscula majora firmius cohaerebunt quam minora.
§ 14
Ex his vero
patet, corpusculum
majus firmius cohaerere quam minus eidem tertio. Denique facile colligi potest,
quam varia cohaesionum Phaenomena ex hac Theoria explicari possint, posita
varia corpusculorum magnitudine. Mirari ergo et dubitare desinant
Physici, omnes
qualitates particulares seu modos, qui in corporibus ab insensibilibus
corpusculis depen-dent, a sphaericis particulis proficäsci posse, data super
haec varia congruentia principiorum, quam in oratione de origine colorum
commendatam habent. Insuper exemplum ab artificio ob oculos ponant, ex
rotundis filis, praesertim si fuerint diver-sae crassitiei, immensum quantum
varias produci telas pro vario situ.
§ 15
Satis
igitur evidenter apparet, quantum diversa magnitudo . corpusculorum ad
fluiditatem et soliditatem conferat. Videndum autem instat, qua ratione vis
caloris et frigoris simul agat, ut accidens: molis enim differentia in ipsis
corpusculis sita est.
§ 16
Ex systemate gyratorii
particularum motus calorifiä patet «corporum
calidiorum particulas celeriori gyratione actas majori
