intellecta, quid sibi non fingere
coguntur ii,
qui ex natura mini-morum corpusculorum, qualitates corporum particulares
expli-care aggrediuntur. Non pauca sane, quae inter se pugnant, in uno
eodemque corpore posita, etiam apud cordatos viros legere contingit, at quae
ab ingeniosissima naturae simlicitate abhor-rent, plurima. Mihi equidem in
usu evenit, ut, post consumptam omnem curam in confingendis corpusculorum
figuris, quae et explicandis qualitatibus corporum particularibus convenirent,
et receptae Uli in Physicam thesi non officerent, me omni laboris
industriaeque fructu privari intellexerim. Longum esset enume-rare
singula, quae
obstant, quo minus materiam corporum ubique eorum ponderi proportionalem esse
agnoscere possim; quamobrem nonnulla, quae majoris momenti mihi visa
sunt, pro-pono;
et primo quidem dari corpora specifica gravitate maxime discrepantia, ejusmodi
tarnen qualitatibus praedita, ex quibus non obscure colligi potest, densitatem
materiae prope eandem illis inesse. Ejusmodi sunt aurum et aqua inter se
comparata. Quamvis enim haec vicesies fere specifice levior est illo; nihilo-
minus
tarnen haud obscuris indiciis prodit se eadem, qua illud, densitate materiae
gaudere: praesertim cum vi externa, quan-tacunque adhibeatur, nequaquam in
minus volumen se cogi patiatur, non aliter quam ipsum aurum. Unde maxime
probabile, ac paene extra omne dubium positum est, particulas aquae materiae
cohaerentis immediate se mutuo contingere (interlabens enim materia, si qua
inter cohaerentis particulas esset, vel levissimae pressioni cederet) adeoque
in densissimo fere situ con-stitutas esse. Porro diversa magnitudo
particularum et pororum in diversis corporibus ad comparandam diversam
densitatem materiae nihil conferre potest, si in singulis eadem figura
particularum,
idemque earum situs ponatur; restat igitur, ut ad solam figurae diversitatem
refugiamus, si densitatem materiae corporum ponderi eorundem proportionalem
esse asserere velimus. Ad fingendam materiam summe densam in corporibus
nulla
