Non tarnen morabimur
eos, qui gravitatem corporum inter essentialia eorum attributa
numerant, ideoque
nec in causam ejus inquirendum esse putant, sed absjue omni dubio cum omnem
motum atque tendentiam secundum quamcunque directio-nem in genere, tum etiam
gravitatem,
quae species est, a corpore abesse, salva ejus essentia posse statuimus, non
secus ac illam quantitatem motus, quae ex incrementis celeritatis cadentium
corporum enascitur. Cum itaque ratio sufficiens adesse debeat, cur sensibilia
corpora potius tendant versus centrum telluris, quam non tendant, idcirco
oportet, ut in gravitatis causam inquiramus. Eam vero vel ex impulsione vel
ex attractione corporum mutuo proficisci necesse est. Impulsione corpora
moveri nemo dubitat; mera autem attractio in quaestione versa-tur, nec valida
satis argumenta desunt, quae eam ex rerum natura removent. Et primo quidem si
mera vis attractiva in corporibus datur, ad motum producendum illis ingenerata
sit necesse est; verum et impulsione motum in corporibus produci omnibus
manifestum est: erunt ergo ad eundem effectum producendum duae causae in rerum
natura constitutae et quidem secum pugnantes. Quid enim magis contrarium esse
potest me-rae attractioni, quam pura impulsio? Caeterum a contrariis causis
proximis contrarius etiam effectus produci nemo ibit in-ficias (ne quis tarnen
exempla apparenter urgentia contra haec ponat: ex. gr. animalia aestu pariter
ac frigore necari: causas enim hic non intelligo remotas, quae dari possunt
plurimae, sed proximam, quae cujusvis effectus debet esse unica, ut mortis
causa proxima cessatio motus sanguinis et reliquorum humo-in corpore
animali). Quamobrem
si mera attractio motum