in corporibus excitat; quietis ergo
causa erit
impulsio, quod falsum est; quia impulsio motum in corporibus revera
excitat, adeoque
attractio nullum, hoc est nulla datur. Denique ponamus vim attractivam
meram in corporibus dari; tum corpus А attrahit aliud corpus B,
hoc est illud movet
sine ulla impulsione, unde opus non est, ut corpus A impingat in corpus B,
adeoque
nec, ut idem versus moveatur, necesse est. Et cum reliqui motus ejus
secundum directionem quamcunque ad mo, vendum corpus В nil conferre
possunt; sequitur
ergo corpus А in absoluta quiete positum movere posse corpus B,
hoc autem movebitur
versus corpus A. Accedet igitur Uli
novum aliquid, hoc est motus versus corpus A,
qui ante in eo non fuit.
Omnes autem, quae in rerum natura contingunt, mutationes ita sunt
comparatae, ut si quid alicui rei accedit, id alteri derogatur. Sic quantum
alicui corpori materiae additur, tantum decedit alteri, quot horas somno
impendo, totidem vigiliae detraho etc. ; quae naturae lex cum sit universalis,
ideo etiam ad las motus extenditur, corpus enim, quod impulsione ad motum
excitat aliud, tantum de suo amittit, quantum alteri a se moto
impertit. Igitur
vi hujus legis, motus, qui versus corpus A corpori В accedit, detrahitur ei,
a quo corpus В motum illum ac-quirit, hoc est corpori A.
Sed cum nulli corpori
detrahi potest id, quod non habet; necesse igitur est, ut corpus A
moveatur, cum attrahit
corpus B. Sed quia ex superius demonstratis patet, corpus
A posse esse in quiete, cum attrahit corpus B,
adeoque
idem simul esse et non esse, absurdum non erit. Quoniam itaque attractio
mera nulla esse potest, sequitur gra-vitatem impulsione produci
oportere, adeoque
dari materiam
